George Roger Waters fæddist árið 1943 og er Breskur tónlistamaður, söngvari og lagahöfundur. Árið 1965 stofnaði hann hljómsveitina Pink Floyd ásamt Nick Mason, Richard Wright og Syd Barrett. Waters var bassaleikarinn, aðalsöngvarinn og leiðtogi hljómsveitarinnar. Ég ákvað að skrifa um hann vegna þess að hann var í miklu uppáhaldi hjá pabba mínum og eitt af mínum uppáhaldslögum er eftir hann. Roger Waters bjó hjá foreldrum sínum þeim Mary og Eric Fletcher Waters í Great Bookham, Surrey. Faðir hans var kennari og mjög trúaður maður. Hann keyrði sjúkrabíl á fyrri árum seinni heimstyrjaaldarinnar og lést þegar Roger var aðeins 5 mánaða gamall. Eftir dauða föður hans flutti móðir hans með hann og bróður hans til Cambridge, og eyddi hann æsku árum sínum þar. Waters fór í framhaldsskóla sem hét Cambridgeshire sem var aðeins fyrir stráka en í honum var Syd Barrett sem var seinna með honum í hljómsveitinni Pink Floyd. Waters var formaður Cambridge ungmennaherferðinni fyrir kjarnorku afvopnun en hann hannaði kynningar plakatið og tók þátt í stofnun þess. Waters hafði þekkt Barrett og Gilmour frá því í barnæsku hans í Cambridge en hitti seinna Nick Mason og Richard Wright í London í Regent Street Polytechnic sem var skóli fyrir fólk sem lærði arkitektúr en Waters hafði ætlað sér að vinna við vélaverkfræði í framtíðinni.
Í september árið 1963 hafði Waters og Mason misst allan áhuga á skólanum og bjuggu þeir saman í lítilli íbúð. Waters, Mason og Wright spiluðu fyrst saman um haustið árið 1963, í hljómsveit sem varð til með söngvaranum Keith Noble og bassaleikaranum Clive Metcalfe. Þeir kölluðu sig oftast Sigma 6 en notuðu einnig nafnið Meggadeaths ogspilaði Waters þar á hrynjandi gítar. Á fyrstu árum hljómsveitarinnar spiluðu þeir aðeins í litlum partýum og æfðu sig í kjallara Regent Street Polytechnic. Metcalfe og Noble hættu síðan í hljómsveitinni árið 1963, en þá báðu restin af meðlimum hljómsveitarinnar Barrett og gítarspilarann Bob Klose um að spila með sér. Í janúar 1964 voru þeir svo þekktir sem Abdabs eða the Screaming Abdabas og um haustið sama ár byrjuðu þeir að nota nafnið Leonard‘s Lodgers, Spectrume Five og að lokum Tea Set. Seint um haustið 1965 byrjuðu þeir að kalla sig the Pink Floyd Sound en breyttu því svo seinna snemma árið 1966 í Pink Floyd.
Barrett spilaði á gítar, söng og samdi öll lög fyrir hljómsveitina nema „The Piper at the Gates of Daw“ sem var gefið út í ágúst 1967. Waters skrifaði svo sitt fyrsta lag sem heitir „Take Up Thy Stethoscope and Walk“. Seinna á árinu 1967 þurfti Barrett að hætta í hljómsveitinni vegna þess að geðheilsa hans var orðin mjög slæm og gat hann því ekki lengur verið söngvari, lagahöfundur eða aðal gítarspilari hljómsveitarinnar. Í byrjun mars 1968 hitti Pink Floyd stjórnendurna Peter Jenner og Andrew King til að ræða framtíð hljómsveitarinnar. Framkvæmdastjóri hljómsveitarinnar Steve O'Rourke kom svo fram formlegri tilkynningu um brottför Barrett og komu David Gilmour í apríl 1968. Eftir að Barrett hætti tók Waters við og varð aðal lagahöfundur Pink Floyd og söngvari ásamt Gilmour. Waters hætti í hljómsveitinni árið 1985 en hann samdi texta í fimm Pink Floyd plötum, The Dark Side of the Moon (1973) og endaði með The Final Cut (1983). The Dark Side of the Moon er ein af bestu rokk plötum sem hefur verið samin. Það var í 736 vikur í röð á Billboard 200 listanum fram í júlí 1988 og selt hefur verið yfir 40 milljónir eintaka um allan heim. Það hélt áfram að seljast yfir 8000 einingar í hverri viku fram að árinu 2005. Samkvæmt Glen Povey er The Dark Side of the Moon næst mest selda plata heims og 21 best selda plata Bandaríkjanna allra tíma. Waters var með ákveðnar hugmyndir og þema fyrir Pink Floyd sem sést á plötunum The Dark Side of the Moon (1973), Wish You Were Here (1975), Animals (1977) og The Wall (1979)sem voru mest skrifaðar af Waters og The Final Cut (1983) sem var aðeins eftir Waters. Hann talar mikið um stríðið og dauða föður síns sem sést í mörgum lögum hans. Platan The Wall sem Waters skrifaði er byggð á lífs sögu hans og hefur selst yfir 23 milljónir eintaka í bandaríkjunum og er ein af þrem bestu plötum sem seldar hafa verið í Bandaríkjunum. Pink Floyd réð Bob Ezrin til að framleiða plötuna og myndlistamanninn Cerald Scarfe til að hanna útlitið á plötunni. Hljómsveitin fór síðan á túr og spilaði í Los Angeles, New York, London og Dortmund, síðasta skiptið sem þeir spiluðu plötuna The Wall var 16 júní 1981 í Earls Court í London og það var síðasta skipti sem Waters spilaði með hljómsveitinni en þeir héldu svo stutta endurkomu 2 júlí 2005 í Hyde Park í London, 24 árum seinna. Í mars 1983 gáfu þeir út síðustu plötuna sína saman The Final Cut þeir Waters, Gilmour og Mason. Waters samdi öll lögin á plötunni en Gilmour bað hann um að fresta plötunni þangað til að hann fengi hugmyndir um lög á plötuna en Waters vildi ekki gera það. Eftir að þeir voru ekki mikið sammála um hvernig platan ætti að vera þeir Waters og Gilmour var nafn Gilmour fjarlægt af plötunni en hann fékk samt borgað. Rolling Stone tímaritið gaf plötunni fimm stjörnur og sagði Kurt Loder að platan væri listaverk rokks og hreint meistaraverk. Waters yfirgaf hljómsveitina árið 1985 útaf þeir voru mikið ósammála í hljómsveitinni og reifst hann mikið við þá vegna þess að hann vildi ekki að þeir myndu ennþá kalla sig Pink Floyd. þeir sættust loks árið 1987 á aðfangadagsnótt og fengu Mason og Gilmour að halda nafninu á hljómsveitinni. Gilmour tók svo við að stýra hljómsveitinni eftir að Waters hætti og gáfu þeir út tvær aðrar plötur A Momentary Lapse of Reason (1987), og The Division Bell (1994) en Pink Floyd hefur selt yfir 250 milljón plötur um allan heim.
Barrett spilaði á gítar, söng og samdi öll lög fyrir hljómsveitina nema „The Piper at the Gates of Daw“ sem var gefið út í ágúst 1967. Waters skrifaði svo sitt fyrsta lag sem heitir „Take Up Thy Stethoscope and Walk“. Seinna á árinu 1967 þurfti Barrett að hætta í hljómsveitinni vegna þess að geðheilsa hans var orðin mjög slæm og gat hann því ekki lengur verið söngvari, lagahöfundur eða aðal gítarspilari hljómsveitarinnar. Í byrjun mars 1968 hitti Pink Floyd stjórnendurna Peter Jenner og Andrew King til að ræða framtíð hljómsveitarinnar. Framkvæmdastjóri hljómsveitarinnar Steve O'Rourke kom svo fram formlegri tilkynningu um brottför Barrett og komu David Gilmour í apríl 1968. Eftir að Barrett hætti tók Waters við og varð aðal lagahöfundur Pink Floyd og söngvari ásamt Gilmour. Waters hætti í hljómsveitinni árið 1985 en hann samdi texta í fimm Pink Floyd plötum, The Dark Side of the Moon (1973) og endaði með The Final Cut (1983). The Dark Side of the Moon er ein af bestu rokk plötum sem hefur verið samin. Það var í 736 vikur í röð á Billboard 200 listanum fram í júlí 1988 og selt hefur verið yfir 40 milljónir eintaka um allan heim. Það hélt áfram að seljast yfir 8000 einingar í hverri viku fram að árinu 2005. Samkvæmt Glen Povey er The Dark Side of the Moon næst mest selda plata heims og 21 best selda plata Bandaríkjanna allra tíma. Waters var með ákveðnar hugmyndir og þema fyrir Pink Floyd sem sést á plötunum The Dark Side of the Moon (1973), Wish You Were Here (1975), Animals (1977) og The Wall (1979)sem voru mest skrifaðar af Waters og The Final Cut (1983) sem var aðeins eftir Waters. Hann talar mikið um stríðið og dauða föður síns sem sést í mörgum lögum hans. Platan The Wall sem Waters skrifaði er byggð á lífs sögu hans og hefur selst yfir 23 milljónir eintaka í bandaríkjunum og er ein af þrem bestu plötum sem seldar hafa verið í Bandaríkjunum. Pink Floyd réð Bob Ezrin til að framleiða plötuna og myndlistamanninn Cerald Scarfe til að hanna útlitið á plötunni. Hljómsveitin fór síðan á túr og spilaði í Los Angeles, New York, London og Dortmund, síðasta skiptið sem þeir spiluðu plötuna The Wall var 16 júní 1981 í Earls Court í London og það var síðasta skipti sem Waters spilaði með hljómsveitinni en þeir héldu svo stutta endurkomu 2 júlí 2005 í Hyde Park í London, 24 árum seinna. Í mars 1983 gáfu þeir út síðustu plötuna sína saman The Final Cut þeir Waters, Gilmour og Mason. Waters samdi öll lögin á plötunni en Gilmour bað hann um að fresta plötunni þangað til að hann fengi hugmyndir um lög á plötuna en Waters vildi ekki gera það. Eftir að þeir voru ekki mikið sammála um hvernig platan ætti að vera þeir Waters og Gilmour var nafn Gilmour fjarlægt af plötunni en hann fékk samt borgað. Rolling Stone tímaritið gaf plötunni fimm stjörnur og sagði Kurt Loder að platan væri listaverk rokks og hreint meistaraverk. Waters yfirgaf hljómsveitina árið 1985 útaf þeir voru mikið ósammála í hljómsveitinni og reifst hann mikið við þá vegna þess að hann vildi ekki að þeir myndu ennþá kalla sig Pink Floyd. þeir sættust loks árið 1987 á aðfangadagsnótt og fengu Mason og Gilmour að halda nafninu á hljómsveitinni. Gilmour tók svo við að stýra hljómsveitinni eftir að Waters hætti og gáfu þeir út tvær aðrar plötur A Momentary Lapse of Reason (1987), og The Division Bell (1994) en Pink Floyd hefur selt yfir 250 milljón plötur um allan heim.
Waters gaf út þrjár solo plötur og soundtrack fyrir bíómynd. Árið 1984 gaf hann út sína fyrstu plötu "The Pros and Cons of Hitch Hiking", platan fjallaði um drauma manns, og hvernig hjónabandið hans og Judy Trim væri ekki gott, kynlíf og fjölskylduna. Í enda plötunnar er persónan Reg að velja hjónaband yfir lauslæti. í plötunni spilaði Eric Clapton á gítar og David Sanborn á saxafón og listrænu myndirnar á plötunni eru teiknaðar af Scarfe. Kurt Loder sagði að platan væri hræðileg og Rolling Stone tímaritið gaf plötunni aðeins eina stjörnu og sagði að þetta væri "rock bottom". Nokkrum árum seinna gaf Mike DeGagne plötunni 4 stjörnur og byrjaði Waters túr í Stockholm 16. júní 1984 sem var með öllum bestu lögum Pink Floyd en tapaði hann £400,000 á túrnum. Árið 1986 samdi hann lög fyrir bíómyndina When the Wind Blows svo árið 1987 og gaf hann út Radio K.A.O.S. plata sem fjallaði um mállausan mann sem hét Billy sem gat stillt inná útvarp í hausnum sínum og lærði að tala við útvarpsmann og í endan kunni hann á allar tölvur í heiminum. Hann var reiður hvernig heimurinn var þykist sprengja hann. Í nóvember árið 1989 þegar the Berlin Wall féll hélt hann stærtu rokk tónleika sem gerðir hafa verið The Wall - Live í Berlín, og voru þeir haldnir á milli Potsdamer Platz og Brandenburg Gate. 200,000 manns mættu á tónleikana og horfðu yfir billjón manns á tónleikana í sjónvarpinu. Leonard Cheshire bað Walters um að hafa tónleika sem góðgerðarstarf. Tónlistarhópur Walters innihélt Joni Mitchell, Van Morrison, Cyndi Lauper, Bryan Adams, Scorpions og Sinead O'Connor. Walters var líka með þýska sinfóníuhljómsveit og kór, lúðrasveit frá Sovétríkjunum og þyrlur frá the US 7th Airborne Command and Control Squadron. Mark Fisher hannaði the Wall og var hann 25 metra hár og 170 metra langur og var smíðaður fyrir tónleikana. Margar rokkstjörnur fengu boðskort á tónleika en ekki Gilmour, Mason og Wright. Waters gaf út plötu af tónleikunum og varð hún platínum skífa.
Waters réð síðan nýjan umboðsmann hann Mark Fenwick árið 1990 og hætti hjá EMI og gerði samning við Columbia. Hann gaf út þriðju plötuna sína, Amused to Death árið 1992. Platan fjallar mikið um mótmæli Tiananmen Square árið 1989 og Gulf stríðið. Titillinn á plötunni kom frá bókinni Amusing Ourselves to Death eftir Neil Postman. Jeff Beck spilaði á gítar í mörgum lögum á plötunni og tóku þeir það upp í tíu mismunandi stúdíóum. Water sagði að platan væri hreint meistaraverk bar hana saman við The Dark Side of the Moon og The Wall sem voru bestu plöturnar sem hann gerði. Það var eitt lag á plötunni sem varð mjög vinsælt "What God Wants", og varð númer 5 á Billbord‘s Mainstream Rock Track listanum í Bretlandi árið 1992. Amused to Death fékk silfur frá British Phonographic Industry og seldist yfir eina milljón eintaka en hann hélt engan túr með þessari plötu. Árið 1996 fékk Waters inngöngu í Rock and Roll Hall of Fame í Bretlandi og Bandaríkjunum sem meðlimur Pink Floyd. Árið 1999 eftir 12 ára rof frá túrum og 7 ára hvíld frá tónlistarbransanum, hóf hann túrinn "In the Flesh" og flutti bæði lög sem hann hafði samið einn eftir að hann hætti í Pink Floyd og lög sem hann hafði gert með hljómsveitinni Pink Floyd. Túrinn heppnaðist mjög vel í Bretlandi og hafði Walters bókað frekar litla tónleika en miðarnir seldust svo vel að það var breytt í stærri tónleika. Hann ákvað svo að halda tónleika um allan heim og gerði hann það næstu þrjú árin. Það var gefin út bíómynd með tónleikum hans út á CD og DVD sem hét "In the Flesh – Live". Á túrnum flutti hann tvö ný lög "Flickering Flame" og "Each Small Candle". Hann kláraði túrinn í júní 2002 og var þá með tónleika fyrir 70,000 fólk í Glastonbury Festival of Performing Arts, og spilaði 15 lög með Pink Floyd og 5 eftir aðeins sig. Miramax tilkynnti svo að árið 2004 að "The Wall" myndi koma fram á Brodway og að Waters myndi spila og hann myndi einnig flytja lög frá plötunni "The Dark Side of the Moon", "Wish You Were Here" og fleiri lög frá öðrum plötum með Pink Floyd og meðal annars nýtt efni sem hann hafði samið. Í júlí 2004 gaf Walter út tvö ný lög á netið "To Kill the Chold" sem hann fékk innblástur frá stríðinu í Írak 2003, og "Leaving Beirut" sem hann samdi út frá þegar hann ferðaðist um the Middle East sem unglingur.
Í júlí 2005 sameinaðist Pink Floyd eða Waters, Mason, Wright og Gilmour og spiluðu þeirra síðustu tónleika saman "Live 8" í Hyde Park í London þetta var þeirra fyrsta samkoma eftir tónleikana "The Wall" sem haldnir voru í London fyrir 24 árum. Þeir spiluðu lögin ‘‘Speak to Me‘‘/‘‘Breathe (Reprise)‘‘, ‘‘Money‘‘,‘‘Wish You Were Here‘‘ og ‘‘Comfortably Numb‘‘. Waters sagði blaðamönnunum að þetta hefði verið jákvæð upplifun að hitta þá aftur þótt það hefði verið mikið rifrildi áður. Waters hafði samt aðrar hugmyndir en Gilmour hvaða lög þeir ættu að spila en leyfði honum að ráða þetta eina kvöld. Gilmour sagði svo samt sem áður að hann myndi ekki taka þátt í neinum tónleikum aftur með Pink Floyd en hann sagði að væri ekki útaf neinum leiðindum heldur orðaði hann það svona ‘‘I've been there, I've done it‘‘. Í september árið 2005 gaf Waters út plötuna Ça Ira, sem þýðir ‘’it will be fine‘‘ Waters bætti svo við textanum ‘‘There is Hope‘‘, en þetta var Opera sem byggð var á frönsku byltingunni og kom út sem tvöföld plata. Waters hafði byrjað að þýða texta yfir á ensku árið 1989 sem var eftir Roda-Gil og eiginkonu hans Nadine Delahaye. Waters var byrjaður að endurskrifa the libetto yfir á ensku og segjir hann að hann hafi haldið mikið uppá Beethoven, Berlioz og Borodin. Hann hafði gaman af byrjun 19 aldar fannst allt mjög rómantískt og þar lá smekkur hans á klassískri tónlist. Ça Ira lennti í fimmta sæti á the Billboard Classical Music Chart í Bandaríkjunum. Árið 2006 hélt Water síðan túr sem byrjaði í evrópu og var hann mest að spila lög af plötunni "The Dark Side of the Moon" en það var í fyrsta skipti í 30 ár sem hann hafði flutt lög af þeirri plötu. Waters hélt áfram túrnum árið 2007 og spilaði í Ástralíu, Nýja Sjálandi, Asíu, Evrópu, Suður Ameríku og Norður Ameríku. Sviðið hans var hreint ótrúlegt en hann skreytti það með brúðum sem voru blástnar upp (svín og geimfari), lazer ljósum, reykvél og hljóðkerfi sem náði í kringum allt sviðið. Í mars 2007 var lagið ‘‘Hello (I Love You)‘‘ spilað í myndinni The Last Mimzy. Hann sagði að þetta lag lýsir þemanu í myndinni og hvernig sakleysi barns getur unnið daginn. Hann hélt tónleika á Coachella Festival í Californiu árið 2008 og átti að vera einn af aðal tónlistamönnunum að spila á Live Earth 2008 í Mumbai í Indlandi en því var aflýst vegna hryðjuverkaárás. Waters sagði að það væri möguleiki að það kæmi út ný plata sem myndi líklegast heita "Heartland" og hann sagðist vera búinn að skrifa mörg lög og nokkur sem hann var búinn að taka upp. Í júní 2010, gaf hann út cover af laginu ‘‘We Shall Overcome‘‘ sem fjallar um mótmæli, endurskrifað af Guy Carawan og Pete Seeger. í september 2010 hóf Waters The Wall túr, uppfærð útgáfa af upprunarlegu Pink Floyd tónleikunum, sem innihélt öll lögin af The Wall plötunni. Samkvæmt Cole Moreton frá the Daily Mail er tónleika útgáfan af The Wall eitt af metnaðarfyllstu og flóknustu rokk tónleikum allra tíma, tónleikarnir kostuðu u.þ.b. 37 milljónir punda. Waters sagði fjölmiðlum að The Wall túrinn væri líklega hans síðasti. Á O2 Arena í London þann 12. Maí 2011 spiluðu þeir Gilmour og Mason einu sinni enn með Waters og Gilmour tók lagið „Comfortably Numb“ og Gilmour og Mason slógust í hópinn með Waters fyrir lagið „Outside the Wall“. Á fyrri helming ársins 2012 slóg túrinn hans Waters met í miðasölu, það seldust 1,4 milljón miðar um allan heim. Núna árið 2013 er The Wall Live gróðumesti túr hjá solo listamanni. Waters spilaði á styrktar tónleikunum fyrir fórnalömb fellibylsins Sandy í Madison Square Garden 12. Desember 2012. En eins og sést hefur Walters átt gríðarlega góðan feril og er mjög þekktur tónlistamaður og mér finnst ekki skipta neinu máli hversu mörg ár munu líða ég held að tónlist hans detti aldrei úr "tísku".